به گزارش پايگاه خبري تحليلي پيرغار به نقل از شيرازه، رهبر انقلاب طي چندماه گذشته به دفعات از نگراني ها و دغدغه هاي فرهنگي خود سخن گفته اند؛ در نام گذاري سال ???? از موضوع فرهنگ در کنار مسائل اقتصاد ياد کردند و حتي فرهنگ را مهمتر از اقتصاد و مثل هوايي دانستند که تنفس مي‌کنيم.
اما مسئولين دولت يازدهم چه در نهادهاي فرهنگي و چه در نهادهاي نظارتي همچنان قرائت فرهنگي خود را دنبال مي‌کنند. در اين ميان يکي از مصاديق بارز بي توجهي فرهنگي دولت اعتدالگرايان، تغافل فرهنگي نسبت به مقوله پوشش و حجاب است؛ اخيرا دانشگاه آزاد در يک بدعتي آشکار با صدور بخشنامه‌اي غير اسلامي و جنجالي، تذکر دادن درخصوص حجاب را ممنوع اعلام کرد!
موضوعي که با محکوميت شديد از سوي سطح مردم، جامعه دانشگاهي، نمايندگان مجلس و مواجه شد تا جايي که پاي ميرزاده رئيس دانشگاه آزاد را به مجلس کشاند.
گرچه اين بخشنامه غلط با دفاع غلط و تکرار ادبيات منسوخ و سکولارگونه ميرزاده همراه شد و مسئولين دانشگاه از کوچک و بزرگ منتقدان را به رفتارهاي رضاخاني محکوم کردند اما قطعا با شروع سال نو تحصيلي در اين دانشگاه با واکنش هاي شديدتري از سوي دانشجويان مواجه خواهد شد.
چند روزي از اقدام غيراسلامي دانشگاه آزاد نگذشته است که دولتي‌ها دسته گل جديدي در خصوص عفاف و حجاب به آب دادند. يکي از بانک‌هاي کشور اقدام به ارائه طرح جديد البسه بانوان شاغل در اين بانک نموده که آن را براي تمام شعب خود در کشور ارسال کرده است. در اين طرح فقط به مانتو و مقنعه پرداخته شده و هيچ اشاره‌اي به پوشش چادر نشده است و عملا با اين اقدام اين بانک اقدام به حذف چادر در بين کارکنان خود کرده است.
اقداماتي از اين دست با نگاه سليقه‌اي به موضوعاتي همچون عفاف و حجاب صرف نظر از نگرش خاص فرهنگي حاکم بر دولت يازدهم، نشان‌دهنده آن است که دولت حسن روحاني با بستن چشمان خود بر واقعيات جامعه از ديدن تمام ابعاد ماجرا غفلت مي کند و موضوع بدحجابي را در سطح يک اختلاف سليقه و ديدگاه فرهنگي تقليل داده و مقابله با بدپوشها را افراطي گري ميداند؛ اين در حالي است که بايستي موضوع ترويج فرهنگ عفاف و حجاب در کشور بايد به شکل علمي و استدلالي دنبال شود.
با توجه به بيانات چند شب گذشته رهبر معظم انقلاب در خصوص دغدغه‌هاي فرهنگي و تأکيد ايشان بر اينکه جبران ناپذيري خطاها و اشتباهات فرهنگي و ضروري بودن درک درست از سياست‌هاي نظام در خصوص فرهنگ، آيا رفتارهاي اين چنيني دولت، دهن کجي به انتظام فکري و هويت واقعي جامعه نيست؟
اگر اين نوع نگرش دولتي‌ها که عفاف و حجاب موضوعي است صرفا فرهنگي و تنها از اين طريق بايد ساماندهي شود صحيح باشد، آيا جايي براي امربه معروف و نهي از منکر بدحجابان باقي مي‌ماند؟